Un home de 45 anos vive illado nun pobo alsaciano de montaña. Só, tras a ruptura da relación que un día levoulle ata alí, a súa única saída é o visionado continuado de películas de todas as épocas (de Eastwood a Bonello, de Carpenter a Von Sternberg). O seu berro de desesperación, a súa mensaxe de náufrago, móstrase a través deses filmes que deglute de forma compulsiva a razón de tres, catro ou cinco por noite. Cinema composto por fragmentos doutros, o Cinema como salvación e condena, como obxecto romántico definitivo. Frank Beauvais compón unha impresionante colaxe de imaxes, un catálogo imperdible para quen coñecese de preto a soidade e fuxisen dela a través do Cinema.