Unha muller desprázase por unha cidade, Vigo. Cineasta, escritora, camiñante entre ruínas. Margarita Ledo. Busca un sinal que a leva á fábrica de cerámica Álvarez. Pasos perdidos sobre cascallos e, a súa vez, unha experiencia plagada de interrogantes, do paso do tiempo, dos distintos estados da desaparición que levan á morte pero que, paradoxicamente, aparecen como memoria viva dunha ruptura traumática. O cartel como acto de invocación dunha cidade fabril que liscou, patrimonio industrial ensombrecido pola crise e a especulación. E o corpo en movemento e a solidariedade, como actos de esperanza. Ou o cinema, resina e ouro que reconstrúe sobre as fracturas do pasado.